Voorbij het haarverlies

Toen ik haar voor het eerst ontmoette, was de situatie meteen intens. Ze stond op een kruispunt: behandelen met chemotherapie, met alle bijbehorende bijwerkingen zoals haarverlies, of niet. Haar grootste angst was haar haar te verliezen, een onderdeel van haar identiteit.

De aanwezigheid van haar man en vriendin tijdens dit moeilijke gesprek was cruciaal. Zij steunden haar onvoorwaardelijk, ongeacht haar keuze. Ik, met mijn extensions, voelde me op dat moment ongepast. Maar het gesprek verliep verder; overleven was het enige dat echt telde.

Bij het passen van pruiken probeerde ik haar te tonen dat ze er niet alleen voor stond. Ondanks haar initiële weerstand tegen het idee, was ze verrast hoe natuurlijk het haarwerk aanvoelde. Er werden foto's gemaakt, tranen gelachen, en een beetje geruststelling geboden. Toch bleef de onzekerheid over de chemotherapie.

Achteraf realiseerde ik me dat ik misschien te betrokken was geraakt, alsof ik meer een vriendin was dan een professional. Deze ervaring, hoewel emotioneel, toonde mij de waarde van menselijke verbinding in mijn werk.

De uiteindelijke beslissing om de chemotherapie te starten kwam als een opluchting. Ik was blij voor haar moedige stap en ging meteen aan de slag om haar te voorzien van passende haarwerken. Ondanks de logistieke uitdagingen, met leveringen die te laat kwamen en afspraken die herpland moesten worden, zorgde mijn gezin ervoor dat alles op zijn plek viel.

Mijn dochter paste haar schema aan om thuis te zijn voor de levering, en mijn partner bracht de haarwerken persoonlijk naar me toe. Toen de pruik eenmaal goed zat, was de dankbaarheid van mijn cliënte overweldigend. Dit alles bevestigde de kracht van een ondersteunend gezin, zowel het mijne als dat van haar.

Dit verhaal onderstreept dat achter elke uitdaging een kans schuilt om te verbinden, te steunen en te groeien. En soms, in de meest onverwachte momenten, vinden we onszelf terug – niet alleen als professionals, maar als vrienden, als medemensen. Dit zijn de momenten die ons vormen, ons werk betekenis geven en ons eraan herinneren waarom we doen wat we doen.

‍